Verslaving hoort bij het leven, of we dat nou leuk vinden of niet. Iedereen is wel ergens aan verslaafd. Aan je mobile, shoppen, drank of porno. Zelf ben ik op dit moment vooral verslaafd aan koffie, nieuws en Feyenoord. Vroeger was dat anders. Zo heb ik van alles gebruikt wat God verboden heeft. Hard- en softdrugs, sterke drank en filtersigaretten. Gelukkig lukte het mij om daarmee op eigen kracht te stoppen. Ik vermoed omdat ik enerzijds begreep hoe schadelijk het gebruik is of kan zijn, maar zeker ook omdat ik mijn leven als journalist mooier en belangrijker vond dan een leven als verslaafde. Daarom leef ik mee met mensen die aan de drugs raken zonder dat ze een perspectief hebben om naar toe te leven. Zoals dak- en werklozen.

Op buurtniveau speelt verslaving ook. In ‘Over Mathenesse’ berichten we daar over.

De overheid speelt vaak een kwalijke rol als verslaving in het geding is. Roken via campagnes ontmoedigen, maar veel geld verdienen aan het verhogen van de tabaksaccijns. Of door gokken te legitimeren, om daarna een kansspelbelasting van meer dan 34 procent te heffen. Over dubbele moraal gesproken. 

Laten we het gesprek met elkaar aangaan over de vraag hoe we verslaving kunnen terugdringen. Niet door boos te worden of het accent te leggen op verbieden en straffen, maar door na te gaan hoe verslaving ontstaat, de oorzaken proberen op te lossen en op zoek te gaan naar alternatieven. Zo geef ik bijvoorbeeld een cursus waarbij passieve mediaverslaving wordt omgezet in actief mediagedrag dat ook kan leiden tot verbetering van iemands financiële situatie.

Door Nico Haasbroek