Op het dorpsplein onder de rood-wit gestreepte tent klinken de laatste geluiden van de soundcheck. De gekozen locatie valt perfect samen met deze nazomerse dag waarop de zon zich regelmatig laat zien. Perfect tussen de wijk en het schip Silja. 

Steeds meer mensen nemen plaats op de houten bankjes en doen zich tegoed aan een van de lekkere hapjes of limonade die gezellig uitgestald staan op de tafels. Terwijl de kinderen zich vermaken op het naast gelegen volleybalveldje is het voor de volwassenen een genietmomentje met de lichte mix van latin en jazz die de vierkoppige band Sugar Free Jazz ten gehore brengt.

“Wat wij graag willen bereiken is verbinding. Maar we willen zeker ook mensen laten ervaren dat er echt veel leuks in de wijk is. Mensen kunnen op een ongedwongen manier tijd met elkaar doorbrengen,” zegt Merel, een van de organisatoren. 

“De groep mensen die komt, wisselt sterk, afhankelijk van muziek en locatie, maar er zijn ook een paar mensen die altijd komen. Er ontstaan nieuwe connecties en vaak horen we dat mensen ook weer iets voor de wijk willen doen.”

Terwijl er in de pauze hier en daar gesprekjes ontstaan onder het publiek neem ik even de gelegenheid om vaste gast Joke te vragen wat haar telkens terug brengt. “Ik hou erg veel van muziek. Een speciale voorkeur heb ik niet, ik vind bijna alle muziek fijn. Muziek verbroedert, ze zeggen vaak dat sport dat doet maar voor mij is het muziek die dat doet. Ik zou eenieder aanraden eens een kijkje te nemen.”

De verbroedering wordt bevestigd als twee mannen van het schip terugkomen. Met een Oed (een peervormig snaarinstrument dat veel wordt gebruikt in het Midden-Oosten) en zang brengen ze trots een lied ten gehore, terwijl een paar leden van de band meeklappen en proberen het lied mee te neuriën. 

Door Sandra Degen