Al twintig jaar woon ik in alle rust in Mathenesse. Soms in iets te veel rust, want ik ben gewend aan spanning en sensatie. Ik heb een hoop meegemaakt.   

Ik werd geboren in Suriname en geadopteerd toen ik vijf was. Cedrick heette ik toen. Midden in de winter kwam ik in Nederland aan. Op het vliegveld stond mijn nieuwe familie: mijn broer, zusje en Nederlandse ouders, gekleed in een warme jassen met schapenwol. Die dag kreeg ik er ook een. Mijn ouders dachten dat ik en mijn broertje beste vrienden zouden worden, maar ik speelde liever met mijn zusje.  

In Nederland leerde ik dansen op klassieke muziek, want dat vond ik prachtig. Ik was goed en mocht naar de dansopleiding van het Conservatorium. Die maakte ik alleen niet af. De meisjes droegen tutu’s en spitzen en dat wilde ik ook. Toen ik de meisjes moest optillen ben ik gestopt. 

Ik heb altijd geweten dat ik anders was, maar wat was ik? Ik kwam uit een open-minded gezin en was bekend met homo’s en lesbiennes, die kwamen bij ons over de vloer. Maar transgender kende ik niet. Ik dacht dat ik de enige was die zich anders voelde. Dit veranderde op mijn twintigste. 

In de homoscene van Amsterdam leerde ik andere transgender mensen kennen. Mijn ouders reageerden gelukkig goed, mijn vader huilde. Hij was dokter en had over transgender geleerd, maar hij had het bij mij niet gezien. Mijn vader heeft me uiteindelijk mijn eerste injectie met vrouwelijke hormonen gegeven. 

Ik heb altijd gewerkt in het uitgaansleven, waar ik het publiek vermaakte met dansen en gek doen. Eerst als man, daarna als vrouw. Heerlijk werk en ik was populair. Ik kreeg mijn eigen shows en trad op in Nederland en het buitenland. Helaas doe ik dit nu al een tijdje niet meer. Ik heb een lastige periode gehad, maar nu voel ik me weer goed. Ik ben de rust zat en wil weer optreden, misschien wel een keer in deze buurt.

Door: Anne-Rixt Korte