Ze waren er afgelopen maand overal – pareltjes. Gele kopjes die plots uit het gras omhoog keken vanaf de dijk. Vriendelijke paarse begroetingen vanuit de boomspiegels. Krokussen, narcissen, winterklokjes, blauwe druifjes, allemaal met het geruststellende bericht – het wordt weer lente.

Het leukste aan deze pareltjes, vind ik hun verrassingselement. Ze komen van de één op de andere dag aan de oppervlakte, op plekken waarvan je alweer vergeten was dat ze er ooit stonden. Deze bloempjes bevinden zich immers het merendeel van het jaar onder de grond. Ik herontdekte dit jaar een grasveldje met een overdaad aan prachtige krokussen, net over de grens met Schiedam.

Al die narcissen op de dijk zijn ooit als bolletje in de grond gestopt, zodat, als we de winterdip bijna niet meer kunnen verdragen, de bloemen ons toelachen. Misschien dat die eerste bloempjes mij daarom soms wat ontroeren. Na een seizoen vol kou voelt het alsof iets, of het nu mens of natuur is, even moeiteloos voor mij zorgt.

Door Anne-Rixt Korte